ÇOK...

ÇOK güzel bir çocukluk geçirmişsinizdir...
ÇOK iyi bir aileniz vardır...
Kendinizi ÇOK iyi geliştirmişsinizdir...
Zamanla kendinizi ÇOK iyi tanıyan,kendine ÇOK güvenen biri olmuşsunuzdur..
Böyle olmamak da elde değildir çünkü ÇOK zeki birisinizdir...
Bir gün biri karşınıza çıkar ve onu ÇOK seversiniz...
Onun da sizi sevmemesi sözkonusu değildir herkese göre,çünkü siz ÇOK mükemmel birisinizdir...
Ona karşı ÇOK anlayışlı,
ÇOK sabırlı,
ÇOK özverili,
ÇOK saygılı,
ÇOK sadık,
ÇOK sevecen,
ÇOK ilgili,
ÇOK şefkatli davranmışsınızdır...
Herşeyden önce onunla ÇOK iyi bir dost olmuşsunuzdur...
O da bu denli iyi olduğunuzu farketmiştir ve size hep ÇOK artınızın olduğunu söylemiştir...
O kadar ÇOKsunuzdur ki zaman geçince bu ÇOKluk hayatınızda bir yokluğun olmasına sebebiyet verir...
O ÇOK sevdiğiniz gider,yanınıza ÇOKluğunuzdan dolayı kimse yaklaşamaz...
Neticesinde ÇOK üzülür ve ÇOK kırılırsınız...

Çoğu zararmış,azı kararmış...
ÇOK olmamalıymış er kişi!
Zarara uğramaktansa,kararında kalmak iyimiş....
Bizzat yaşadım,gördüm,öğrendim....