Şimdiki Yer...

Yine zamandan medet umulan evredeyim...
Şimdi şarkıların her biri bana yazılmış gibi yine...
İçimden sövüp dışa susacağım,kan ağlarken güleceğim bir evre bu evre...
İnce çizgide seyreder ya kişi,hani ya düştüğü yerde kalacak ya da kalkıp üzerini silkeleyip yola devam edecek,öyle bir zamandır şimdi...
Ben her zamanki gibi yola devam edenlerden olacağım elbet...
Düştüğümde ilk baktığım hayallerim oldu,onlar hala cebimde düşerken tutabilmişim onları orada..
Geri dönüp baktığımda bir 'keşke'm de yok hem...
'Tamamdır kızım' dedim,'yola devam'...'Durma,durdurmalarına izin verme!'
Ben arpa boyu yol alamamış,bunca zamana rağmen başladığım noktada olmuş olabilirim...
Ama cidden dert de ediyor değilim,bilakis bu beni mutlu da ediyor hani..
Ben bilirim; başladığım noktada olmak,hiç bilmediğim bir noktada tek başınalığımla kalmaktan çok daha iyi...
Burada biliyorum nerden başlamam gerektiğini,nereye bakmam ve ne yöne gitmem gerektiğini...
Yollardayım tekrar,dudaklarımda bir ıslık,ellerim ceplerimde...
Kim demiş yalnız olduğumu???
Kendimle başbaşayım yine...
Giden gidermiş ya kalan sağlar bizim olurmuş hani,ben bende kalmışım gerisi de boş banane!...